Klimkledingmerk NIHIL is niet meer weg te denken uit de Nederlandse klim scene. Het merk werd in 2002 opgericht door klimmers Jörg Franken en Maarten Miedema maar kwam krap twee jaar later al in handen van wedstrijdklimmer Irene Pieper. Irene en NIHIL zijn inmiddels niet meer los van elkaar te denken. Ik ga op bezoek in de Spinnerij in Enschede, vroeger een textielfabriek, nu een hip industrieel pand voor jonge ondernemers, waar het NIHIL kantoor en haar magazijn zijn gevestigd.
Ik heb Irene nooit iets anders dan NIHIL zie dragen en ook nu begroet ze me in korte denim NIHIL shorts en logo t-shirt. De link naar het NIHIL motto–Not just for climbing– is onvermijdelijk. Irene is inmiddels veertig maar ziet er precies zo sprankelend en vastberaden uit als toen ze wedstrijden klom. Dat zij een passende merkambassadeur voor NIHIL zou zijn, hebben Jörg en Maarten in 2002 goed gezien.
Wedstrijdklimmer
Een korte vlucht door de tijd.
Het is 1997 en Irene Pieper (dan 18 jaar oud) uit Enschede reist samen met stadsgenoot Roman van der Werf af naar Neoliet in Tilburg voor het Nederlands Jeugd Kampioenschap Klimmen (later als Boulderen erbij komt heet deze discipline pas Lead). Ze behalen allebei de tweede plek en raken meteen verslingerd aan de de spanning van wedstrijdklimmen. Irene klom slechts twee jaar daarvoor haar eerste route, geënthousiasmeerd door vriend René Geerlings, en is sindsdien niet meer uit de wand weg te slaan. Als Irene een paar jaar na haar eerste klimwedstrijd ook aan boulderwedstrijden mee gaat doen, wordt ze meteen derde op het NK. In 2003 weet ze op 24 jarige leeftijd dan eindelijk de hoogste podiumplek te bereiken en mag zich een jaar lang Nederlands Kampioen Boulderen noemen.
Irene klom zich naar deze kampioenstitel in de kleding van NIHIL. Het jaar daarvoor richtte Jörg en Maarten het casual kledingmerk voor klimmers op en gingen Nederlandse klimmers, waaronder Irene, sponsoren voor meer naamsbekendheid. Na twee jaar bleek de verantwoordelijkheid van een gezin en het lanceren van een klimmerk niet samen te gaan en was Irene, dan freelance vormgever met wat extra tijd vanwege een klimblessure, de ideale overnamekandidaat.
We zijn nu 15 jaar verder en NIHIL is een gezond bedrijf met drie vaste en twee parttime medewerkers. Irene is verantwoordelijk voor de designs en marketing en René (die in 2006 aan boord stapte bij NIHIL) verzorgt de sales.
Van klimmers voor klimmers
Van Progressive wear for optimal performance (het motto in 2006) naar Feel good wear, die ‘not just for climbing’ is. NIHIL Climbing is in de vijftien jaar dat Irene aan het hoofd staat met haar tijd mee geëvalueerd. Klimmen is voor veel van ons een lifestyle sport. Klinkt als een marketingterm –en dat is het ook– maar het zegt wel precies dat wat het voor veel klimmers ook betekent. Een leven waarin je kiest voor klimmen en buiten zijn. Voor comfortabele, duurzame kleding die een ontspannen houding tot de wereld duiden. De kleding dient de beweging, moet dus vooral lekker zitten en zo min mogelijk in de weg zitten van je klimbewegingen, vandaar de naam: NIHIL.
Rondlopend in een magazijn vol NIHIL kleding is het die lifestyle claim waar ik aan denk: Waarom kies je voor een bepaald merk? Wat zegt mijn kleding over mij? Waarom zijn deze kledingstukken hier in dit magazijn, van het soort producten die een klimmer, mijzelf inclusief, aanspreekt? Ik kijk rond en denk het antwoord te weten. Deze kleding is door een mede-klimmer ontworpen, eentje die niet de hoogte van de winst, maar vooral de functionaliteit, kwaliteit en eerlijkheid van het product voor ogen heeft. En het werkt.
Productieproces
NIHIL kleding wordt geproduceerd in Portugal. Daar heeft Irene iemand gevonden die niet alleen uit Nederland komt en waar dus prima mee te communiceren is, maar ook de zaken daar goed kan waarnemen. Dat is al een hele zorg minder dat produceren in het goedkopere Azië met zich zou meebrengen. Bovendien wordt dat de kwaliteit een onzekere factor en afstand en cultuur het compliceert het ontwerpproces. Alleen voor de mutsen en caps wijkt NIHIL af naar China, niet eens zozeer vanwege de prijs, maar meer de (on)mogelijkheid een goed productiebedrijf te vinden voor deze accessoires.
Duurzaamheid
Voor Irene is duurzaamheid een ethische waarde, geen marketingtruc. De teelt van biologisch katoen is veel minder milieubelastend dan gewoon katoen. Ze streeft daarom naar een zo hoog mogelijk percentage biologische stoffen, maar het mag niet ten koste gaan van de kwaliteit of de betaalbaarheid van de kleding. De NIHIL shirts zijn daarom gedeeltelijk van biologisch katoen, en de nieuwe lijn shirts is zelf gemaakt van 100% biologisch katoen. NIHIL sweaters van zijn voor een deel biologisch. Voor het geweven materiaal van de broeken (die wat steviger en stugger aanvoelen) heeft ze nog geen betaalbaar en duurzaam biologisch alternatief gevonden.
Naast de teelt van het basismateriaal is ook het kleuren van kleding een milieuvervuilend proces. Irene legt uit dat je met het zogenaamde garmin dye (kleding kleuren nadat deze in elkaar is gezet in plaats van de stof waaruit zij bestaat verven voor je het assembleert) minder verf gebruikt dan met fabric dye. De bovenkleding van NIHIL heeft mede door hun lage productieaantallen stuk voor stuk een garmin dye gekregen. Duurzaam by default, maar daarmee niet minder legitiem. Ook over de bestemming van de restpartijen, die gelukkig behoorlijk klein zijn, wordt goed nagedacht. Het grootste deel daarvan gaat naar het nabijgelegen asielzoekerscentrum. Stuk voor stuk weloverwogen keuzes waar de bewuste consument blij van wordt.
Ambassadeurs
Nog altijd zijn ambassadeurs een belangrijke manier om de kleding bij een groter publiek onder de aandacht te brengen. Irene selecteert haar atleten in eerste instantie op hun karakter, want ‘it’s nice to be important, but it’s more important too be nice’, een favoriete quote van Irene. In de praktijk betekent het dat NIHIL klimmers sympathieke types moeten zijn, of ze nou snoeihard boulderen of niet. Daarnaast is de zichtbaarheid van de klimmer uiteraard belangrijk, lees: aantal volgers maar ook of ze aan wedstrijden meedoen. Behalve Nederlandse topklimmers als Tiba Vroom, Paul Brand, Sven van der Heijden en Mara Voorthuis, sponsort NIHIL onder andere ook internationals als Mar Álvarez uit Spanje, de Japanse klimmer Keita Dohi, ex-wereldkampioen Melanie Sandoz, Belgische topklimmer Heloise Doumont en Sergei Topishko uit Oekraïne. Ook de klimmers van NIHIL’s eigen team Top Climbing Twente en het Revolt Climbing Team (onder leiding van Jörg Franken) worden door NIHIL ondersteund. En zo is de cirkel mooi rond.
De toekomst
De komende tijd gaat NIHIL zich op de populaire klimbroeken in haar collectie richten. Daarvan zijn er vorig jaar zo’n 3500 verkocht, in Nederland, maar ook in Duitsland, Zwitserland, Engeland, Spanje, Zweden en zelfs Japan. De verkoop verloopt voornamelijk via boulderhallen, waar de klimmerslifestyle gretig aftrek vindt. Via de webshop van NIHIL vind je het meest uitgebreide aanbod. De denim designs worden dit jaar verder uitgebreid wegens veel vraag en er komen nog een aantal nieuwe klimleggings bij.
Tops en sweaters blijven ook in de collectie, als zullen custom designs, ofwel: ‘Our Organics in your own colours and prints’ een grotere rol gaan spelen. Vanaf 150 stuks is die lijn vooral interessant voor teamkleding en personeelskleding voor klimhallen. Daarnaast verkopen ze de NIHIL Stock Collection: Buy from our stock basics and customize yourself: een basis collectie met een beperkt aantal kleuren en designs en minimale NIHIL branding zodat je zelf nog alle kanten op kunt met je creatieve print ideeën.
Hoe zit het met de persoonlijke plannen van Irene?
Nou, die zijn wat gewijzigd sinds haar laatste keer in Bleau. Daar kwam ze, mede door een nieuw trainingsprogramma (FITclimbing, waarover later meer op deklim.site) onverwacht makkelijk door relatief harde boulders heen. Dus nu gaan zij en René toch niet naar Zweden maar naar Chironico, waar ze hoopt haar eerste 7c te kunnen boulderen. Met als kanttekening van Irene: ‘Ik ga wel voor een 7c, maar ik ben eigenlijk niet echt van het projecten. Er is nog zoveel leuks te klimmen.’ Een project moet dus niet te lang duren, het moet wel leuk blijven allemaal. Dus misschien gaan ze toch naar Zweden, waar trouwens ook genoeg hards te boulderen is.