Kerlouan

Tekst Marc Levadou fotografie Arnold Pippel en Eric Lucas

Boulderen aan Zee, in Nederland kan (inmiddels geldt kon red.) het één keer per jaar op het Scheveningse strand. In de buurt van het Franse dorpje Kerlouan kan het iedere dag. Ver in de uiterste punt van Bretagne in het departement Finistère ligt Kerlouan aan een veertien kilometer lange grillige kustlijn. Deze kust heeft verschillende strandjes, onderbroken door riviertjes en rotspartijen. Tien van deze rotspartijen vormen de sectoren van het bouldergebied Kerlouan. De sectoren liggen allemaal naast of op het strand. Sommige gedeeltes liggen bij vloed in of zelfs onder het water. Het graniet droogt echter razendsnel als de blokken eenmaal droog liggen. Dit geholpen door de zeewind die vrijwel altijd aanwezig is. Kerlouan is een nieuw gebied. Je ontmoet weinig andere klimmers, sommige boulders zijn alweer verdwenen onder zeewier, de waardering klopt niet altijd en een goede, volledige topo is er niet. Als je gewend bent topo’s te interpreteren dan zijn de verschillende topo’s die her en der op het internet te vinden zijn goed te gebruiken. Op onze website vind je een overzicht van alle topo’s. In combinatie met de kaart en topo’s in dit artikel is het heerlijk boulderen.

De sectoren
Alle sectoren liggen aan de prachtige baai die van Neiz Vran tot Le Phare loopt. Van west naar oost vind je er de volgende sectoren: Neiz Vran, snsm/Terrain de Foot, le Petit Paradis, le Bivouac, la Rivière, Ty Caillou, Menez Ham, Crémiou, le Phare en Chameau. Het verschil tussen de sectoren is enorm. Van zeer overzichtelijk en aantrekkelijk, een prachtig strand met wat losse blokken waar je gemakkelijk door- en omheen kunt lopen en door de veilige afsprong in het zand eigenlijk alleen een old skool tapijtje nodig hebt om lekker te kunnen boulderen, tot aan verschrikkelijk chaotisch, onoverzichtelijk en relatief onaantrekkelijk. De meest idyllische sectoren zijn le Petit Paradis, Ty Caillou en le Bivouac. De rots is hier uitstekend en overal rond de boulders ligt heerlijk fijn zand. 

Le Petit Paradis is onderverdeeld in twee deelsectoren. In sector 1 vind je een aantal prachtige, niet te moeilijke en lage boulders. Absolute aanraders zijn: de plaat la Météo 4 en de kanten Fanny 6a en la Polka 6a. Ongeveer vijftig meter van sector 1 ligt een enorm hoog rotsblok dat sector 2 van le Petit Paradis vormt. Hierop en er omheen zijn 35 boulders te vinden, waarvan er vijf echt uitspringen: de moeilijke platen de L’amour en la Couleur, beide als 6a (!) aangeven in de topo; le Crabe 6a, een boulder die op het eerste gezicht onmogelijk lijkt maar met behulp van een hoge, listige heelhook te doen is; la Déchirure 6c, een muur met een verre, dynamische pas aan één van de zeldzame, messcherpe randjes van Kerlouan en une Mouche dans le Potage 6b, waarbij de crux de sprongstart naar de aflopende kom is. 

Ook le Bivouac is verdeeld in twee sectoren, sector 1 kun je laten voor wat het is maar in sector 2 vind je enkele prachtige boulders. Het is een kleine sector met slechts negentien boulders, waarvan het meerendeel derde- en vierdegraads is. Van de zesdegraads boulders zijn Orage 6b, Pierre Vicieuse 6a en Peu de Chagrin 6a aanraders.

 De sector Ty Caillou bestaat uit slechts één blok dat deels in het water ligt. Ook dit is een kleine sector met slechts achttien boulders. Maar toch ruim voldoende om een dag mee zoet te zijn. De mooiste boulders zijn: Calimero 5, Mystère 6a, Mystère (assis) 6c, Voyage 5 en c’Est Tassé (debout) 4.
De andere sectoren zijn wat minder aantrekkelijk. Al zijn er zeker mooie boulders te vinden. Eén van de twee grootste sectoren is Menez Ham, met negen deelsectoren en honder- den boulders. De meeste sectoren zijn enorm chaotisch of de boulders zijn extreem hoog. Sector 1 is hierop de enige uitzondering. Het ligt aan een parkeerplaats en kijkt uit over strand en zee. De mooiste boulder hier is ook één van de moeilijkste, Ar Men 7a (zitstart 8a). De andere grootheid onder de sectoren is Crémiou, bestaande uit zestien deelsectoren. Sector 1 en 2 zijn het meest overzichtelijk en herbergen een paar super- mooie en superhard gewaardeerde boulders.

Topo’s
Er zijn diverse topo’s van Kerlouan. De meest uitgebreide is Topo Kerlouan. Hierin zijn de sectoren Menez Ham, le Petit Paradis, Rivière, Bivouac en twee deelsectoren van Crémiou beschreven. Daarnaast zijn er drie losse topo’s van le Phare, snsm/Terrain de Foot en Chameau. De topo’s van Neiz Vran en Ty Caillou vind je bij dit artikel. 

Op de Franse site krimpadenn.fr kun je de topo’s downloaden, hieronder een preview.

De rots
De blokken zijn door het water helemaal afgerond. Toch is het graniet ruw, in sommige sectoren zelfs verschrikkelijk ruw. Hier moet je echt aan wennen. In het begin durf je de grepen simpelweg niet vol te belasten en dynamisch naar een greep slaan komt al helemaal niet in je op. Begin daarom in de sector Ty Caillou of le Petit Paradis waar de rots net iets aangenamer aanvoelt dan in de rest van de sectoren, zodat je langzaam je pijngrens kunt oprekken. Gelukkig zijn alle grepen nogal rond, randjes zijn zeldzaam, waardoor je een hele week kan klimmen zonder al te grote gaten in je handen te krijgen. De ruwheid heeft een groot voordeel; je kunt werkelijk overal op staan.

Net zoals je aan het type rots moet wennen zal je ook moeten wennen aan het type bewegingen. Er zijn zeer weinig randjes te vinden en echt alles is afgerond. Het komt neer op compressie en lichaamspanning. Hard knijpen aan de slopers en dan met veel lichaamsspanning je voeten weer wat hoger neerzetten en zo langzaam naar boven naar de volgende afloper. Erg leuk als je het eenmaal door hebt want dan lukken opeens boulders die in eerste instantie onmogelijk lijken. Een andere kenmerk van Kerlouan zijn de schelpen. Rots die regelmatig bij vloed onder water staat, zit werkelijk vol met schelpen. Eenmaal opgedroogd lijken ze wel versteend en is het bij afwezigheid van voettreden verleidelijk om ze te gebruiken. Niet doen! Ze kunnen veel hebben, maar op het moment suprème schieten ze los en lig je in het zand. 

Waardering
‘Vergeten’ is hier het toverwoord, de boulders zijn namelijk ego verpulverend hard gewaardeerd. Wij hebben zelden zo lang in zesdegraads boulders gewerkt als in Kerlouan. Het toppunt was toch wel een zogenaamde 6a plaat die door drie verschillende personen met een gemiddelde plaatscore van 7b in Fontainebleau pas na een paar uur zwoegen werd geklommen. Daarbij komt dat de omstandigheden van de boulders die deels in het water liggen vaak veranderen. Doordat het zand onder sommigen rotsen onderhevig is aan eb en vloed kan de instap van de boulders per seizoen variëren. Soms kom je een boulder gewoonweg niet in. Kerlouan is daardoor geen gebied om eens flink aan je scorelijst te werken. Vergeet de waardering dus en gebruik de topo als leidraad om een keuze te maken uit de vele mooie lijnen.

Het weer
Bretagne staat niet bekend om zijn stabiele zomerweer. De hoeveelheid regen valt mee, maar om een bui af en toe kun je niet heen. De temperaturen zijn lager dan in het zuiden van Frankrijk en het waait continu. Hierdoor voelt het som kouder aan dan het is. Ideaal voor het boulderen dus!

De omgeving
Bretagne is vrij uniek. Het landschap, de cultuur, het eten, de mensen; het is onvergelijkbaar met de rest van Frankrijk. De invloed van de Engelsen is voelbaar maar de ‘Bretons’ zijn een volk op zich. Het Bretons, een Keltische taal, spreekt men her en der nog steeds en is zichtbaar in de plaatsnamen. Bretagne wordt vrijwel geheel omringd door de Atlantische Oceaan en eigenlijk is de kust ook het meest interessante en mooie van Bretagne. Een huisje of camping dichtbij de kust is dan ook aan te raden.

Conclusie
Boulderen in Kerlouan is uniek; de combinatie van de zee en de mooie ronde rotsen, de bewegingen die vereist zijn om de boulders te kunnen klimmen, de prachtige baaien, het wachten op eb zodat je een nieuwe sector kunt ontdekken. Het is allemaal anders dan in andere gebieden. Toch zijn het ook deze aspecten die Kerlouan geen topbestemming zullen maken. Boulderaars die vooral een gebied uitzoeken om eens hard aan hun ticklist te werken hebben hier niks te zoeken. De waarderingen in de topo zouden dan beter moeten zijn maar ook de veranderende omstandigheden door eb en vloed zullen frustrerend werken. Als je een leuke vakantie wilt hebben en ook nog wat wilt boulderen is het een zeer geschikte locatie. Zeker als je met kinderen op stap gaat. De rotsen, het zand, de beestjes (visjes, krabben…) en de zee maken het een ideale kinderspeelplaats. Ondertussen kun je dan zelf (in je zwembroek) heerlijk boulderen.

Reis en verblijf
Kerlouan is ver weg, veertig kilometer ten noorden van Brest en 1012 kilometer van Utrecht. De route ernaartoe is simpel, via Antwerpen, Lille, over de e44 langs Amiens richting le Havre. Vanaf daar volg je de a84 naar Mont St. Michel. Vervolgens rijd je over de n175, de n176 en de n12 naar Ploudaniel. Daar sla je af richting Lesneven (n770). Vanaf daar is het nog tien kilometer over de d10 naar Kerlouan. Campings, hotels en huisjes zijn er in overvloed. Gezien de wisselende weersomstandigheden en de soms harde wind is een huisje aan te raden.